Forum o wszystkim i niczym

milkaaa

Postanowiłam wam ujawnić coś co zawsze było głęboko schowane na dnie najciemniejszej u nie szuflady. Kiedy to przeczytałam chciałam bardzo się tym z kimś podzielić. Co sądzicie o początku mojej własnej książki noszącej tytuł "Maria"
***

Zasnęła. Jej piękne jasne włosy straciły swój dawny urok. Cała mokra od potu i skulona w małym łóżeczku przynosiła na myśl bezbronne, nowonarodzone dziecko. Nawet zamkniętym oczom coś zabrało ich wdzięk. Nagła i niebezpieczna choroba zabrała tej niegdyś uroczej, ledwo co dorosłej kobiecie piękno.
- Niech wszyscy opuszczą ten pokój. Maria potrzebuje odpoczynku, musi nabrać sił by znów mogła normalnie żyć. – powiedziała gospodyni, która czuwała nad chorą dzień i noc, dając jej tym samym schronienie we własnym domu.
- Nie przeszkadzajcie jej w tym.- dołączył się gospodarz, mąż Leny.
Wszyscy zgodnie opuścili pomieszczenie zostawiając Marię i jej opiekunów samych.
- Adrian, mam nadzieję, że to już koniec. Tak bardzo bym chciała żeby już było po wszystkim.
- Wiem kochanie, choroba już odeszła. Zobaczysz, ta młoda kobieta jeszcze zdąży się odwdzięczyć ci za twoją dobroć. Lu, nie martw się, wszystko będzie dobrze, już jest.
Postali przez chwilę w mocnym uścisku, gdy wreszcie odezwała się Lena:
- Mógłbyś nas zostawić same? Chciałabym nad nią jeszcze posiedzieć.
Adrian pocałował swą małżonkę i wyszedł mając nadzieję, że w tym czasie nic złego się nie przytrafi obu kobietom.
- Ciekawe ile masz lat moja droga. Na pewno nie więcej niż dwadzieścia, wyglądasz tak młodo. Myślę że pewnie jesteś piękna, bo jeśli to choroba cię wyniszczyła to na pewno odzyskasz swoją urodę. – Lu spokojnym głosem mówiła do Marii.
Ta bezbronna kobieta została znaleziona nad Tajką. Jej bezbronne ciałko zostało wyrzucone na brzeg przez rwącą rzekę. Odnalazł ją Adrian podczas jednej ze swych porannych przechadzek i natychmiast zabrał do siebie. Nikt z Marią jeszcze nie rozmawiał, ponad tydzień już leży w łóżku. Wszyscy dziwią się temu co przeżyła w tym czasie. Przeszła dziwną nieznaną a jakże straszną chorobę, której objawy nie były jeszcze nikomu znane. Ludzie nie rozumieją co mogło być przyczyną jej wywołania. Kobiety i służba myły Marię i wmuszały w nią pożywienie najwyższej jakości jakie udawało się kupić w okolicy. Gdy ją znaleziono była w długiej, nieco poszarpanej spódnicy i białej rozerwanej do pępka bluzce. Wyglądało to nie ciekawie, jedyne co pozostało na niej nie tknięte to wisiorek z imieniem. Stąd o wiadomo jak ta kobieta się nazywa. Od razu przebrano ją w świeże ciuchy gospodyni, umyto i położono. Z jedzeniem było gorzej, nic nie chciała wziąć do ust, dopiero wmuszanie dało malutki skutek po kilku dniach, niestety często wymiotowała. Przeżyła dzięki cudowi i nieznanych ziołach Leny. Wszyscy mają nadzieję, że niedługo kobieta się obudzi i im cokolwiek o sobie opowie.